Η συνεπιμέλεια των παιδιών είναι η πρακτική όπου και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν τη φροντίδα του παιδιού τους από κοινού, κοινοποιώντας εξίσου τις ευθύνες και τα δικαιώματα που προκύπτουν από αυτήν την φροντίδα. Αυτή η πρακτική βασίζεται στον νόμο και ρυθμίζεται στο άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 5 του νόμου 4800/2021.
Η συνεπιμέλεια των παιδιών αναγνωρίζεται ως η καλύτερη πρακτική για το καλό του παιδιού, σύμφωνα με τις πρόσφατες ερευνητικές εξελίξεις στον τομέα της παιδοψυχολογίας. Αυτό επιτρέπει στο παιδί να διατηρεί στενές σχέσεις και με τους δύο γονείς, ανεξαρτήτως του αν είναι παντρεμένοι ή όχι.
Η συνεπιμέλεια συμβάλλει στη ψυχολογική ευεξία του παιδιού και στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής του. Μέσω αυτής της πρακτικής, οι γονείς συνεργάζονται όχι μόνο σε σημαντικά θέματα όπως ιατρικές εξετάσεις, αλλά και σε καθημερινά ζητήματα της ημέρας του παιδιού. Για να εφαρμοστεί η συνεπιμέλεια, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις: Η συμφωνία των γονέων για την εφαρμογή της συνεπιμέλειας.
Η ικανότητα των γονέων να επικοινωνούν και να συνεργάζονται σε θέματα που αφορούν το παιδί. Η δυνατότητα των γονέων να φροντίζουν για τις ανάγκες του παιδιού. Η απουσία σοβαρών διαφορών μεταξύ των γονέων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το παιδί. Σε περίπτωση που οι γονείς δεν συμφωνούν για την εφαρμογή της συνεπιμέλειας, το δικαστήριο λαμβάνει αποφάσεις με βάση το καλό του παιδιού και μπορεί να επιβάλει τη συνεπιμέλεια, ακόμη και αν ένας από τους γονείς διαφωνεί, αν κρίνει ότι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί, σύμφωνα με τον νόμο 4800/2021 που έχει τροποποιήσει τη νομοθεσία σχετικά με τα οικογενειακά θέματα.
Τα προνόμια της Συνεπιμέλεια Τέκνων περιλαμβάνουν:
Διατήρηση στενών σχέσεων του παιδιού με και τους δύο γονείς του.
Αίσθηση ασφάλειας και αγάπης για το παιδί. Ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και της αυτονομίας του παιδιού.
Εκπαίδευση των γονέων στη συνεργασία για το καλό του παιδιού.
Αντίστοιχα, τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα της κοινής επιμέλειας περιλαμβάνουν: Τη δυσκολία συνεργασίας των γονέων, ειδικά όταν υπάρχουν έντονες αντιθέσεις.
Την ανάγκη για σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής των γονέων. Τη δυσκολία προσαρμογής του παιδιού σε δύο διαφορετικά σπίτια, ειδικά εάν υπάρχει εναλλαγή της κατοικίας του παιδιού μεταξύ των γονέων του. Συνολικά, η κοινή επιμέλεια αποτελεί συνήθως την καλύτερη επιλογή για τη φροντίδα του παιδιού σε περιπτώσεις διαζυγίου ή λύσης της σχέσης των γονέων. Αυτή η μορφή επιμέλειας συμβάλλει στην ψυχολογική και συναισθηματική ευημερία του παιδιού και στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησής του.